Bij vroegsignalering kan zich een dilemma voordoen: enerzijds kan het voor betrokkene voordelen opleveren als in een vroegtijdig stadium een risico wordt gesignaleerd dat kan leiden tot een aandoening. Anderzijds heeft het ook een nadeel: de kennis is belastend en kan leiden tot exclusie, stigmatisering. Professionals die “vroegsignalering” als taak hebben (van huisarts tot leerkracht) moeten zich hiervan bewust zijn. Er zijn diverse manieren om met het dilemma om te gaan:

1.  Alleen vroegsignaleren als er bij elke uitkomst gehandeld kan worden door betrokkene.
2.  Betrouwbare, gevalideerde, instrumenten gebruiken om het risico op een verkeerde conclusie te verminderen;
3.  Met de uitkomst van de vroegsignalering niet alleen een actie ondernemen richting individu maar ook/vooral richting omgeving. Stel een leraar signaleert dat een kind druk gedrag vertoont. Waarom zou de oorzaak bij het kind liggen? Misschien komt het door de situatie in de klas en/of het optreden van de leerkracht;