Sharon Stellaard onderzocht het beleid t.a.v. jeugdzorg in de afgelopen decennia. Daaruit blijkt niet alleen dat het hervormingsbeleid de belangrijkste doelen niet bereikt, maar ook dat het wél nieuwe problemen creëert. Steeds blijken nieuwe initiatieven tot beleidshervorming primair te worden ingegeven door de onbedoelde gevolgen van de daaraan voorafgaande hervorming. De gedachte- en handelingspatronen waaruit de beleidsproblemen zijn voortgekomen, worden herhaald om ze te repareren. Stellaard: “Beide beleidsterreinen worden daardoor steeds complexer, de uitvoering wordt veelal duurder, maar aan de problemen van kinderen, gezinnen en scholen verandert er vrijwel niets.”